"هو الحق" هیچ نشسته ای به زیر مهتاب لیلی... هیچ نشسته ای تا ببینی که شب چیست؟! مهتاب که می شود انگار فصل فراق تمام می شود و تو می آیی! تو می آیی و در چهره ی ماه معجزه می شوی و من سراپا عشق می شوم...! تو می آیی و قلم به دست،دستی به چهره ی ماه می کشی و من قلم به دست،دستی به چهره ی تو! تو می آیی و شب تمام می شود وماه فرش ستاره به زیر پایت می گستراند و من دست خیال به چانه ی حال می زنم و به آتش بازی آسمان خیره خیره ذوق می شوم...! تو می آیی... تو می آیی،اگر چه ماه ها گذشته و مهتاب ها پای پیاده از تمام شهر عبور کرده اند اما تو باران منی...! باران که فصل نمی شناسد لیلی...!! همه ی سال چشم به انزال آسمان می دوزم و بر کفش هایم وصله ی تا به تایی عشق می چسبانم و فوت می کنم و فوت می کنم و فوت میکنم تا شاید وصله ام بچسبد و قاصدکم برسد به گرد قدم هایت!! تا شاید به قطره قطره ی ایمانت دریای مومن شوم و رود اعتقاد در من سرازیر شود و چه می شود،مگر چه می شود که دریاچه ای شور،شیرین شود!! آه لیلی... مهتاب که می شود،دلم بی بهانه بهانه ات می گیرد! مهتاب که می شود،نردبان فاصله را به پایش می گذارم و بالا می روم و بالا می روم بالا می روم تا شاید این فاصله به حوصله ای تمام شود و بتوانم دست نیاز به اندازه ی صورت ماه ات بکشم و آهی بکشم و زنده شوم!! دستمال آرزو هایم دیگر طعم آلبالوی کودکی ام را نمی دهد لیلی...! به اناری قانع است که سرخاب معصومیت آلبالو رادر خود جای داده باشد و به اندازه ی ترشی اش شیرین شود! آه لیلی... مهتاب که می شود،صدای تیشه ی فرهاد به گوش می رسد و شیرین می شود رویایم! مهتاب که می شود،آسمان خاطره می شود و ماه به ماه بودنت می نازد و شهریور عشق برایت می سراید...!! هیچ نشسته ای به زیر مهتاب لیلی... کالسکه ی شب عبور می کند آرام آرام کاش تو بیدار باشی در آن قدر دست تکان دادنی برایم هوشیار باش!! من به شوق مجنون به گوش قاصدک قصه ی عشق می خوانم و باد صبا را به حرمت زیبایی ات فرا می خوانم و کاش قاصدکم را به دستت برساند صبا! کاش... کاش قاصدک،مجنون عشقم نشود و راه بیشه را پیشه نگیرد و در دستانت آرام گیرد،تا به اندازه ی دنیا برایت عشق بگوید! کاش... کاش... می دانم که می دانی لیلی اما... کاش باران ببارد لیلی...!!
| Design By : Pichak |
و آینه ام تا که از موج محنت روزگار پر غبار شد...دلم به ماه گرفتار و غصه دار شد...!
